Haft kujawski – jest to rodzaj haftu, wywodzącego się z Kujaw, którego główną cechą jest stosowanie krótkich ściegów, takich jak: sznureczek, ścieg atłaskowy wypukły, wałeczek, kładziony, dziergany, czy haft dziureczkowy.
Przykładowe rodzaje ściegów:
- sznureczek – jest to najczęściej podwójny, powstaje w wyniku wkłuwania igły w połowie długości poprzedniego ściegu,
- kładziony – jest to najczęściej uzupełnia wiele motywów, polega na wkłuwaniu i wyciąganiu nitki w tych samych miejscach,
- dziureczkowy – zwany angielskim, w którym dziurki są obdziergane lub wzmocnione wałeczkiem.
Cechą charakterystyczną haftu kujawskiego jest ornament roślinny w różnych stylizacjach: formy proste, motywy kwiatów (np margaretki, słoneczniki, róże) i liści, motywy gałązek (zwanych rózgami). W zbiorach Rosyjskiego Muzeum Etnograficznego w Sankt Petersburgu znajduje się najstarszy zabytek hafciarstwa kujawskiego – kopka (workowaty i okrągły czepiec), który datowany jest na około 1860 rok. Ośrodki haftów ludowych rozwijały się we Włocławku, Inowrocławiu, Kruszwicy, Radziejowie, Pakości, Strzelnie, a także Kowalu.